وایت پیپر ایاس | EOS به زبان ساده

با گسترش استفاده از بازار ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین، شبکه‌ی اتریوم محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرد. کم‌کم این شبکه به بزرگ‌ترین بلاک چین حوزه‌ی کریپتو تبدیل شد. با افزایش ترافیک اتریوم، محدودیت‌های آن نیز بُروز کردند. ازاین‌رو، شبکه‌های جدیدتری به‌عنوان جایگزینی برای این شبکه مطرح شدند. یکی از این شبکه‌ها ایاس (EOS) است که در ابتدا، «قاتل اتریوم» نامیده می‌شد. ایاس شباهت زیادی به اتریوم دارد؛ با این تفاوت که بسیاری از عملکردهای اتریوم را بهبود می‌بخشد. این مسئله باعث شده که بسیاری از سرمایه‌گذاران به خرید ارز دیجیتال EOS نیز علاقه‌مند شوند.

اگرچه عوامل مختلفی روی قیمت یک ارز دیجیتال اثر می‌گذارند؛ اما شرایط فنی یک پروژه نیز به‌خاطر تقاضایی که در بازار ایجاد می‌کند، روی قیمت رمزارز مورد نظر موثر است. در واقع، هرکسی که به سرمایه‌گذاری بلندمدت روی یک ارز دیجیتال علاقه دارد، باید از جنبه‌های مختلف پروژه‌ی آن ارز آگاه شود. از طرفی، مطالعه‌ی وایت پیپر (Whitepaper)، سپیدنامه یا برگه سپید یکی از روش‌های تحلیل بنیادین یک ارز دیجیتال است. این متن که توسط بنیان‌گذاران یک پروژه ارائه می‌شود، تمام زوایای فنی آن را توضیح می‌دهد. به‌خاطر همین، در این مقاله، به‌سراغ وایت پیپر ایاس رفته‌ایم تا با این پروژه بیشتر آشنا شوید و برای سرمایه‌گذاری روی آن تصمیم درستی بگیرید.

معرفی ارز دیجیتال EOS

ایاس (EOS) یک پلتفرم غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین محسوب می‌شود که برای راه‌اندازی، میزبانی و اجرای نرم‌افزارهای غیرمتمرکز (dApps) ارائه شده است. این پلتفرم طوری طراحی شده که به‌خوبی از نرم‌افزارهایی در ابعاد بزرگ تجاری پشتیبانی می‌کند. ایاس تمام امکانات مورد نیاز افراد و شرکت‌ها را برای توسعه‌ی نرم‌افزارهای غیرمتمرکز فراهم کرده و امکانات زیر را به آن‌ها ارائه می‌کند:

• دسترسی ایمن

• احراز هویت

• میزبانی از داده‌ها

• مدیریت مصرف

• مجوز تعامل بین نرم‌افزارها

• دسترسی نرم‌افزارها به اینترنت

ایاس، در سال 2018، توسط شرکت «بلاک وان» (Block.one) توسعه داده شد. این پروژه توانست که در همان سال، یک عرضه‌ی اولیه توکن برگزار و 4.1 میلیارد دلار سرمایه جمع‌آوری کند.

چکیده وایت پیپر ایاس (EOS)

بلاک چین‌های فعلی در ارائه‌ی امکانات مورد نیاز توسعه‌دهندگان برای ایجاد نرم‌افزارهای غیرمتمرکزی در ابعاد بزرگ، عاجز هستند. ازاین‌رو، ما ایاس (EOS) را به‌عنوان یک بلاک چین خودگردان و مبتنی بر عملکرد، برای توسعه‌ی نرم‌افزارهایی در مقیاس بزرگ، معرفی کرده‌ایم. این مقاله ابعاد فنی و معماری کلی ایاس را به شما توضیح می‌دهد تا با این پروژه‌ی نوآورانه بیشتر آشنا شوید.

مقدمه وایت پیپر ایاس (EOS)

مفاهیم پول دیجیتال و قراردادهای هوشمند مدت‌هاست که مطرح شده‌اند، اما تنها مدت‌ کوتاهی از اجرای عملی آن‌ها می‌گذرد. این مقاله قصد دارد که نرم افزار «ایاس دات آی او» (EOS.IO) را به‌عنوان زیربنایی برای EOS توضیح دهد. در واقع، ایاس پلتفرمی جدید است که برای انتقال ارزش و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود. این پروژه برای توسعه‌ی خود از 3 قهرمان حوزه‌ی کریپتو الهام گرفته است. این 3 قهرمان به‌اندازه‌ی کافی مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، بررسی‌های گسترده‌ای درباره‌شان انجام شده و برای همگان آشنا هستند. قهرمان‌های الهام‌بخش ایاس عبارت‌اند از:

• بیت کوین (Bitcoin): به‌نظر می‌رسید که بیت کوین نوید یک پول دیجیتال جدید را می‌دهد و بستری را برای قراردادهای هوشمند فراهم می‌کند. اگرچه این ارز دیجیتال توانست توجه سایفرپانک‌ها، رسانه‌ها و هولدرها را به خود جلب کند؛ اما نتوانست تأثیر خاصی را بر حوزه‌ی تجارت بگذارد.

• اتریوم (Ethereum): این شبکه سعی کرد که به یک کامپیوتر جهانی بدون توقف یا ماشین مجازی تبدیل شود.

• کوردا (Corda): این شبکه به‌طور کامل از فناوری بلاک چین اجتناب کرد و از «گردش کاری بخش‌به‌بخش» (party to party workflow) سود برد.

ازاین‌طریق، آلت کوین‌های زیادی به بازار آمدند و سعی کردند که با ایجاد تغییراتی کوچک، جایگزینی برای بیت کوین باشند. اگرچه ما در ایاس از همه‌ی تجارب مفید این پروژه‌ها استفاده می‌کنیم؛ اما از همه‌ی فناوری‌های موجود فراتر خواهیم رفت.

متن اصلی وایت پیپر ایاس (EOS)

وایت پیپر ایاس در این بخش، درباره‌ی شبکه‌های فعلی دنیای کریپتو و مشکلات موجود صحبت می‌کند. برای اینکه این مطلب بهتر بیان شود، این بخش، به چند مفهوم بنیادین می‌پردازد.

بازار (The Market)

تمام بازارهای دنیا رقابتی هستند و این مسئله درباره‌ی بازار بلاک چین نیز صدق می‌کند. در این بازار، بیت کوین به‌عنوان یک شبکه‌ی بسیار امن شناخته می‌شود؛ اما ارزش یک زنجیره، به کسب و کارهایی که روی آن راه‌اندازی شده‌اند، وابسته است. احتمالاً با درک این مطلب، اتریوم خود را به‌عنوان یک کامپیوتر جهانی بدون توقف، مطرح کرد. کوردا نیز برای پاسخ‌گویی به نیازهای موسسات مالی طراحی شد؛ اما این بازار بسیار گران و انحصاری است.

از طرفی، بیت کوین الگوریتم اثبات کار را به‌عنوان راهی برای گردآوری جامعه در دفترکل توزیع‌شده به کار گرفت که در آن، همه‌ی گره‌ها یک نسخه کامل از اطلاعات شبکه را در اختیار دارند. این مکانیزم رقابتی را بین تعداد زیادی از ماینرها برقرار کرده است تا مشخص شود که چه کسی زودتر می‌تواند یک بلوک را استخراج کند. اگر این روش را به‌صورت یک قرعه‌کشی در نظر بگیریم، بلیط‌های قرعه‌کشی با یک الگوریتم ایمن، به نام SHA-2، رمزنگاری شده‌اند. همه‌ی گره‌ها برای برنده شدن در این قرعه‌کشی باید انرژی زیادی را مصرف کنند، به همین خاطر، برنده‌ی قرعه‌کشی ارز دیجیتال بیت کوین را به‌عنوان پاداش دریافت خواهد کرد. در سوی مقابل، الگوریتم اثبات سهام (PoS) به‌عنوان جایگزینی برای اثبات کار مطرح شده است. در مکانیزم اثبات سهام، هر کاربر با قفل کردن دارایی‌هایش در شبکه، به یک گره تبدیل می‌شود. این روش، نسبت به اثبات کار، انرژی کمتری را مصرف می‌کند؛ اما محصور کردن دارایی در طول اعتبارسنجی، مکانیزم اثبات سهام را به روشی عجیب و پرهزینه تبدیل کرده است.

در عوض، کوردا با استفاده از سرورهایی به نام «دفاتر اسناد رسمی» (notaries)، انعطاف بیشتری دارد و می‌تواند از هر دو روش فوق استفاده کند. این روش، هزینه‌های اجماع را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

ارزش (Value)

در دنیای کریپتو، روش‌های مختلفی برای انتقال ارزش وجود دارند. این روش‌ها سعی می‌کنند که از دارایی‌های دیجیتال به‌عنوان جایگزین پول نقد استفاده کنند. بیت کوین از مکانیزم «خروجی‌های خرج‌نشده تراکنش» (UTXO) سود می‌برد. این روش بر حالت شبکه متکی است. در واقع، در UTXO، هر تراکنش مقداری خروجی خرج‌نشده را از خود باقی می‌گذارد که می‌تواند ارزش قابل مصرف جدیدی برای آینده باشد.

در عوض، ماشین مجازی اتریوم مکانیزم پایگاه داده‌ای را ارائه می‌کند که می‌توان یک ارز را با استفاده از یک جدول ایجاد کرد. اگرچه این روش بهبود قابل توجهی را در انعطاف‌پذیری به وجود می‌آورد؛ اما سطح آسیب‌پذیری شبکه را در برابر حملات سایبری افزایش می‌دهد.

قراردادها (Contracts)

بیت‌کوین با افزودن «اسکریپت‌های اعتبارسنجی» به تراکنش‌های خود، منطق تجاری را به پول اضافه کرد تا شکل محدودی از قرارداد را پیشنهاد کند که معمولاً به عنوان قراردادهای هوشمند شناخته می‌شوند. اتریوم نیز معتقد است که کامپیوتر تورینگ غیرقابل توقف در سراسر جهان، می‌تواند کدنویسی، پیام‌رسانی و ذخیره‌سازی داده‌ها را به‌طور کلی بهبود ببخشد. از سوی دیگر، کوردا با ایجاد تغییراتی کلیدی در UTXO به‌منظور رسیدن به اجماع و اعتبارسنجی، این مکانیزم را انعطاف‌پذیرتر کرد؛ اما همچنان برای حفظ حریم خصوصی، دسترسی طرفین قرارداد هوشمند را محدود می‌کند. علاوه‌بر آن، اتریوم و کوردا زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالای قدرتمندتری را برای بیان قراردادها به کار گرفتند.

کارایی (Performance)

بیت کوین به حدود 3 تراکنش در ثانیه (TPS) محدود شده است که این تراکنش‎ها می‎توانند به‌شدت به تأخیر بیفتند. ظاهراً اتریوم نیز فقط از 15 تراکنش در ثانیه پشتیبانی می‌کند که شلوغی شبکه می‌تواند کارمزدها را تا 2000 دلار افزایش دهد. در عوض، کوردا سرعت پردازش تراکنش‌ها را بهبود بخشیده؛ چون‌که اجماع آن از طریق دفاتر اسناد رسمی قابل انتخاب و به‌صورت مستقل و محلی انجام می‌شود؛ این مسئله باعث شده که نیازی به اجماع گسترده بین گره‌های شبکه نباشد. البته همه‌ی این سیستم‌ها درگیر محدودیت‌هایی فنی در زمینه‌ی انتشار داده‌ها در شبکه هستند.

این مسائل باعث شده‌اند که فناوری بلاک چین به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نگیرد و به پذیرش عمومی نرسد. با اینکه بیت کوین برای سرمایه‌گذاران ارزش‌آفرین است؛ اما تقریباً اغلب آلت کوین‌ها با شکست مواجه شده‌اند و به‌طور عمومی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. اتریوم سعی کرد که این حصار را بشکند؛ اما تا به امروز، به‌خاطر محدودیت‌هایش، به این امر دست نیافته است. مگر اینکه تعداد زیاد توکن‌های استاندارد ERC-20 را به‌عنوان موفقیت این پروژه در نظر بگیریم. بااین‌حال، هنوز تکلیف قراردادهای هوشمند و کارایی آن‌ها به‌خوبی مشخص نیست.

حاکمیت (Governance)

از نظر وایت پیپر ایاس (EOS)، کشف مهم بیت کوین این نیست که اصول رمزنگاری را برای انتقال ارزش به کار بگیریم یا اینکه بر روی تمرکززدایی و استفاده‌ی آزاد پایدار تمرکز کنیم؛ بلکه این ارز دیجیتال به ما نشان داد که برای بقا، باید بتوانیم این ویژگی‌ها را حفظ کنیم. اگرچه مشارکت همگانی برای مدل اجماع هَش‌کاوی در دفترکل توزیع شده کلیدی است؛ اما برای بقای سیستم، باید این روش را به‌شکل پایداری به کار بگیریم. همین مسئله باعث شکست سیستم‌های نقدی پیشین شد؛ چراکه در آن سیستم‌ها، یک نهاد مرکزی وجود داشت که در برابر حملات سایبری آسیب‌پذیر بود. یکی از نمونه‌های بارز این نقص، صرافی‌های متمرکز کریپتو هستند که اغلب با دزدی، نقض قرارداد، انکار خدمات، ورشکستگی، توقیف و تغییر قوانین اجباری مورد هجوم قرار گرفته‌اند.

درحال‌حاضر، جهان اطلاعات به دو دسته تقسیم شده است:

• سیستم‌های ورود باز کاملاً غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین‌

• دفترکل‌های متمرکز و مجاز تحت‌نظارت نهادهای مرکزی

در گونه‌ی اول، ورود همه‌ی افراد مجاز بود تا اینکه محدودیت‌های فنی شبکه‌ها آشکار شدند. در نتیجه، بنیاد‌های موسس این شبکه‌ها، به‌دنبال وضع کردن قوانینی برای بهبود عملکرد سیستم‌هایشان رفتند. این قوانین باعث شدند که سیستم‌های غیرمتمرکز، تاحدودی از تمرکززدایی دور شوند و از فلسفه‌ی خود فاصله بگیرند.

در نوع دوم، فقط افرادی که مجاز شناخته شوند، می‌توانند به سیستم ورود کنند. با اینکه این وضعیت برای حفظ امنیت و کارایی مفید است؛ اما هزینه‌های زیادی را برای کشیدن حصار به دور سیستم، به‌همراه دارد. این روش معمولاً توسط بازارهای به‌شدت تنظیم‌شده، مانند بانک‌ها، به کار گرفته می‌شود که کوردا هم دقیقاً از چنین مکانیزمی سود می‌برد. از طرفی، امور مالی تمام کشورهای دنیا بر اساس این مدل بنا شده‌اند. سیستم‌های مالی هیچ‌کدام از کشورهای جهان دموکراتیک نیستند و اصولاً یک مکانیزم متمرکز همیشه تبعیض‌آمیز است.

چشم‌انداز مورد نظر شبکه ایاس (EOS)

در این بخش از وایت پیپر ارز دیجیتال ایاس (EOS)، درباره چشم‌انداز این پروژه توضیح می‌دهد. نویسنده‌ی وایت پیپر ایاس، موارد زیر را به‌عنوان خواسته‌ی نهایی کاربران این شبکه در نظر گرفته است:

• دوستان، شرکای تجاری و مشتریان خود را بشناسد.

• بتواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند.

• بتواند با آن‌ها قرارداد ببندد.

• در ابعاد کوچک، معاملات همتابه‌همتا انجام دهد.

• در ابعاد بزرگ، یک تجارت پیچیده ایجاد کرده تا بتواند به بازار خدمت کند.

• بتواند ارزش خود (پرداخت قبوض و غیره) را به‌عنوان یک جزء ضروری تجارت حفظ و هدایت کند.

• همه‌ی فرایندها با اطمینان و به‌صورت ایمن انجام شوند.

• بتواند در یک تجارت قابل پیش‌بینی سرمایه‌گذاری کند.

• اعتماد حاصل کند که سیستم درحال پیشرفت است و در خطر ورشکستگی نیست.

• در‌صورتی‌که معاملات، قراردادهای هوشمند و فرایندها به‌اشتباه پیش می‌روند، قابل اصلاح باشند.

دیدیم که بیت کوین بسیار کند است و قراردادهای هوشمند ناقصی دارد؛ اتریوم گران است و در بسیاری از مواقع ترسناک می‌شود؛ کوردا هم به‌صورت یک شرکت بزرگ پایه‌گذاری شده است؛ ازاین‌رو، ایاس خواسته‌ها و نیازهای کاربران را بر یکدیگر منطبق فرض گرفته و می‌خواهد آن‌ها را برطرف کند.

کاربران نیاز دارند که بتوانند فرایندهای مربوط به تجارت و کسب‌و‌کار خود را در شبکه ایجاد و مدیریت کنند. همچنین، آن‌ها می‌خواهند که تجارتشان، بر اساس قراردادهای هوشمند، به‌درستی پیش برود و بتوانند از دارایی‌های رمزنگاری‌شده برای انتقال ارزش استفاده کنند. تمام این خواسته‌ها باید در اوج ایمنی و راحتی فراهم شوند و زیرساخت‌های مورد نیاز برای این اهداف در اختیار کاربران قرار بگیرند.

ویژگی‌ها کلیدی ایاس (EOS)

ایاس طوری طراحی شده که یک بلاک چین را برای انجام هزاران تراکنش در ثانیه به کار می‌گیرد. این بلاک چین، تراکنش‌های قراردادهای تجاری را تسهیل می‌کند و برای این امر، به زبان‌های برنامه‌نویسی ساده‌ای متکی است. همچنین، ایاس دسترسی آسان، کاربری ساده و ایمنی بالایی را برای کسب‌و‌کارها فراهم می‌کند.

ویژگی‌های عمده‌ی ایاس عبارت‌اند از:

• الگوریتم اثبات سهام نیابتی (DPoS)

• پیام‌رسانی کارآمد با استفاده از منبع‌یابی رویداد (event sourcing)

• قراردادهای هوشمند به‌عنوان قلب شبکه

• اجازه‌ی دسترسی به سطوح مختلف کاربری؛ از نویسنده‌ی قرارداد تا توسعه‌دهندگان مشاغل

• روش حاکمیتی انعطاف‌پذیر برای رفع محدودیت‌های احتمالی

معماری شبکه ایاس (EOS)

در این بخش از وایت پیپر ایاس (EOS) درباره‌ی معماری شبکه صحبت می‌کند و ساختار ایاس را به چند بخش مختلف تقسیم کرده است.

فلسفه (The Philosophy)

تا حد زیادی، رویکرد عملی نرم‌افزار زیربنایی ایاس بر اساس گسترش تجربه‌ی بلاک چین‌هایی با کارایی بالا در مقیاس بزرگ، مانند Bitshares و Steem بوده است؛ چراکه این دو شبکه در ابعاد بزرگ به‌خوبی از کاربران خود پشتیبانی کرده‌اند. ایاس سعی می‌کند که ویژگی‌های مثبت هرکدام از این شبکه‌ها را گردهم آورده و آن‌ها را ارتقا بدهد.

همچنین، نرم‌افزار ایاس از روش شناخته‌شده‌ی «اجماع بر اساس حالت» به روش جدیدتر «اجماع بر اساس رویداد» تغییر مسیر داده است. این رویکرد الگوی منبع‌یابی رویداد را بر اساس یک زنجیره بلوکی ساخته‌شده از رویدادها، به جای حالت، به کار می‌گیرد. در علم کامپیوتر، هربار که اتفاقی در سیستم رخ بدهد، وضعیت اطلاعات مربوط به «رویداد» تغییر می‌کند. این روش، در مقایسه با سیستم متکی بر حالت، کارایی بیشتری دارد و نسبت به رویدادهای رخ‌داده حساس‌تر است.

اجماع (Consensus)

برای توافق بر سر اطلاعات و پیام‌ها، معماری ایاس از «الگوریتم اثبات سهام نیابتی» (Delegated Proof of Stake) یا DPoS استفاده می‌کند. این ساختار حاکمیتی دو لایه، در Steem و Bitshares آزمایش خود را پس داده است. در این مکانیزم، 21 تولیدکننده‌ی بلوک برای هر دوره انتخاب می‌شوند. در هر دوره، یک تولیدکننده بلوکی را دریافت کرده و به‌ازای پردازش و اعتبارسنجی آن، پاداش خواهد گرفت. بلوک پردازش‌شده توسط یک تولیدکننده، باید توسط گره‌های دیگر تأیید شود. این روش نسبت به شبکه‌های سنتی بسیار سریع‌تر است و می‌تواند در مدتی کوتاه در مورد زنجیره‌های بلند هم به اجماع برسد.

در این روش، مانند اثبات کار، اعتبارسنج‌ها می‌توانند پیامی را نادیده بگیرند و یا اینکه آن را پردازش کنند. همچنین، در صورت مشاهده‌ی رفتار مخرب یا نقصی در تراکنش‌ها، آن‌ها می‌توانند به سایر گره‌ها گزارش بدهند. در ضمن، برای اطمینان از کیفیت این عملکرد، پس از پایان هر دور، دوباره اعتبارسنج‌ها توسط همه‌ی گره‌ها انتخاب می‌شوند. این اعتبارسنج‌ها به نیابت از گره‌ها، بلوک‌های جدید را تولید خواهند کرد.

الگوریتم DPoS، کاربران را از مالیات استخراج معاف می‌کند که این مسئله به‌طور قابل توجهی بر حفظ سرمایه تأثیر دارد.

قرارداد (The Contract)

در معماری ایاس، قراردادها به‌شکلی پویا بین طرفین تجارت تعامل برقرار می‌کنند و به‌عنوان جایگزینی برای قراردادهای ایستای کاغذی به کاربران ارائه می‌شوند. این قراردادها امکان مذاکره، تعهد و اجرای مفاد ذکرشده را به‌صورت خودکار فراهم می‌کنند. تراکنش‌ها و پیام‌های مربوط به آن‌ها، عناصر اصلی قراردادها هستند؛ چراکه به تمام عملکردهای مورد نیاز یک قرارداد اشاره دارند. این پیام‌ها می‌توانند حاوی اطلاعات زیر باشند:

• مذاکره

• درخواست

• عملکرد

• نقض تعهدات

و...

به‌این‌ترتیب، یک کاربر قرارداد هوشمند مورد نظرش را برای کنترل این پیام‌ها ایجاد می‌کند. همچنین، کاربران می‌توانند به‌عنوان توسعه‌دهنده و ایجادکننده، حساب کاربری خود را به قرارداد هوشمند متصل کنند؛ ازاین‌طرق، حساب کاربر به‌عنوان یکی از مفاد قرارداد در نظر گرفته می‌شود.

از سوی دیگر، چندین کنترل‌کننده یا اعتبارسنج می‌توانند پیام‌های ارسالی قرارداد را بررسی کنند تا مطمئن شوند که مفاد قرارداد به‌درستی اجرا می‌شوند. علاوه‌بر آن، ایاس یک جعبه‌ابزار را برای توسعه‌ی نرم‌افزارهایی در ابعاد تجاری، به کاربران ارائه کرده است. این نرم‌افزارها به قراردادهای هوشمند توسعه‌دهندگان متصل می‌شوند تا خواسته‌های آن‌ها را به‌طور خودکار اجرایی کنند. ازاین‌طریق، زیرساختی مناسب و غیرمتمرکز برای توسعه‌ی نرم‌افزارهایی که با استفاده از اینترنت اجرا می‌شوند، فراهم خواهد شد. حساب‌ها، نام‌گذاری، مجوزدهی، بازیابی، ذخیره‌سازی پایگاه داده، زمان‌بندی، احراز هویت و ارتباطات ناهم‌زمان بین برنامه‌ای امکاناتی هستند که در یک نرم‌افزار غیرمتمرکز مبتنی بر قرارداد هوشمند تعبیه می‌شوند و در اختیار کاربران قرار می‌گیرند.

زبان (Language)

ازآن‌جایی که ایاس برای توسعه‌ی نرم‌افزارهای کاربردی در سطح تجاری و ابعاد صنعتی ایجاد شده است، زبان برنامه‌نویسی در آن اهمیت زیادی دارد. اگرچه اغلب ویژگی‌های این شبکه، قبلا‌ً در Steem و Bitshares مورد آزمایش قرار گرفته؛ اما زبان نوشتن قراردادهای هوشمند، هنوز ناشناخته است. متخصصان ایاس سعی کرده‌اند که ویژگی‌های ممتاز زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف را پیدا کنند. آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که فناوری استفاده‌شده در قراردادهای هوشمند برای افراد زیر، اهمیت زیادی دارد:

• طرفین قرارداد: آن‌ها نیاز دارند که قرارداد کاملاً واقعی باشد. همچنین، آن‌ها می‌خواهند که قرارداد واضح، بدون ابهام و قابل مذاکره بوده و نیت انسانی طرفین را به‌خوبی نشان دهد. ترجیحاً، قراردادها باید با گزینه‌هایی برای حل اختلاف و قابلیت اجرا نیز پشتیبانی شوند.

• توسعه‌دهندگان: این دسته به زبان و سیستمی گسترده‌تر برای یادگیری و نوشتن آسان قراردادها نیاز دارند. همچنین آن‌ها می‌خواهند که زبان برنامه‌نویسی گویا و ایمن باشد. نیازهای توسعه‌دهندگان، ویژگی‌های اساسی مورد نیاز ایجاد قرارداد هوشمند را نادیده می‌گیرند.

• اپراتورها: این افراد که زنجیره‌ی بلوکی را اجرا می‌کنند، تولیدکنندگان بلوک‌ها هستند و وظیفه‌ی پردازش تراکنش‌های قراردادهای هوشمند را بر عهده دارند. این افراد علاقه‌مندند که قرارداد هوشمند مقیاس‌پذیر باشد و مبنای مناسبی را برای درآمدزایی فراهم کند. در نتیجه، این افراد به احتیاجات توسعه‌دهندگان توجهی ندارند.

در نظر گرفتن تمام ذی‌نفعان قراردادهای هوشمند، منجر به انتخاب زبانی با ترکیب «کُد» و «نوشتار» شد. ازاین‌رو، ایاس زبان C++ را به‌خاطر انعطاف بالایش برگزید. همچنین، این پروژه از هر زبانی که با «وب اسمبلی» (Wasm) کامپایل می‌شود، پشتیبانی می‌کند.

مقایسه ایاس با پلتفرم‌های برتر

در این بخش از وایت پیپر EOS، این شبکه را با سایر بلاک چین‌ها مقایسه می‌کند تا شما به دید بهتری از این پروژه دست یابید.

بیت کوین (Bitcoin)

بیت کوین به‌عنوان پلتفرمی که اولین و موفق‌ترین ارز دیجیتال را راه‌اندازی کرد، اولین گام در این مسیر محسوب می‌شود. بااین‌حال، نقص‌های این پروژه نیز به‌اندازه‌ی ویژگی‌هایش به چشم می‌آیند. بیت کوین به‌خوبی بر روی یک زنجیره بلوکی قرار گرفته؛ اما امکان ایجاد نرم‌افزارهای غیرمتمرکز را به همین راحتی فراهم نکرده است. همچنین، این شبکه بستر مناسبی برای راه‌اندازی توکن‌ها نیست؛ خصوصاً اینکه پرداخت کارمزد تراکنش‌های ایجاد توکن‌ها با بیت کوین، بسیار گران تمام می‌شود. علاوه‌بر آن، فقدان یک مدل حاکمیتی انعطاف‌پذیر باعث شده که بیت کوین به‌راحتی ارتقا نیابد و جامعه‌ی این ارز دیجیتال، برای تصمیم‌گیری، با یکدیگر در جنگ باشند.

اتریوم (Ethereum)

برای اصلاح نقاط ضعف بیت کوین، اتریوم قابلیت ماشین مجازی کامل تورینگ را بر روی یک کامپیوتر در سراسر جهان ایجاد کرده است. بااین‌حال، اتریوم نیز با چندین نقصان دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. در این شبکه، هزاران گره باید درباره‌ی وضعیت نرم‌افزارها به اجماع برسند. این روش بسیار محدودکننده است و سرعت پردازش اتریوم را در حد 15 تراکنش در ثانیه کاهش می‌دهد. همچنین، تصمیم اتریوم به استفاده از زبان‌ها، ماشین‌های مجازی، جعبه‌ابزارها و مواردی ازاین‌دست باعث کاهش قابلیت‌های توسعه‌دهندگان شده است.

از سوی دیگر، اتریوم به‌طور ریشه‌ای از فقدان «ادهوکراسی» (adhocracy) رنج می‌برد. منظور از ادهوکراسی، فرهنگ مشارکتی در یک سازمان است. این فقدان به این خاطر به‌وجود آمد که سرمایه‌گذاران کلان اتریوم، مدل حاکمیتی بروکراتی را برای این شبکه در نظر نگرفته‌اند. این مشکلات سبب شده‌اند که نیاز به به‌روزرسانی به‌وضوح در این شبکه احساس شود.

کوردا (Corda)

وجه تمایز اولیه کوردا با بیت کوین و اتریوم این است که این شبکه مبتنی بر یک بلاک چین نیست؛ بلکه چارچوبی برای «گردش کاری بخش‌به‌بخش» (party to party workflow) است. در کوردا، به‌جای ارسال قراردادها و اقدامات به یک بلاک چین، طرفین قرارداد پیام‌هایی را ردوبدل می کنند و از طریق دفاتر اسناد رسمی به اجماع می‌رسند. اگرچه این سیستم در ابعاد کوچک موفق است؛ اما برای پول‌های دیجیتالی در ابعاد گسترده نمی‌تواند نویدبخش باشد. علاوه‌بر آن، کوردا از رویکرد امنیتی «والد گاردن» (walled garden) سود می‌برد که به‌خاطر نظارت بالا بر سیستم، جلوی تبدیل شدن آن را به یک بازار انبوه می‌گیرد.

نتیجه‌گیری وایت پیپر ایاس (EOS)

در پایان وایت پیپر EOS درباره‌ی جنبه‌های مختلف این پروژه جمع‌بندی می‌کند که ما در این بخش، با زبانی ساده، آن را توضیح خواهیم داد.

تجربه کاربر (User experience)

کاربران اصلی یک بلاک چین، مانند EOS، کارآفرینان و توسعه‌دهندگانی هستند که قراردادهای هوشمندی را برای پیاده‌سازی برنامه‌های کاربردی توزیع‌شده یا DApps می‌نویسند. کاربران این نرم‌افزارها مشتریان معمولی در حوزه‌هایی مانند خرده‎فروشی، امور مالی، تدارکات و رسانه هستند. این مشتریان نیازی به آشنایی با فناوری بلاک چین ندارند. ازاین‌رو، هدف ایاس ارائه‌ی پلتفرمی به توسعه‌دهندگان است تا امکان ایجاد منطق تجاری گسترده را داشته باشند؛ درحالی‌که مکانیزم‌های ارتباطی نرم‌افزارها با بلاک چین، برای مشتریان پنهان باقی می‌مانند.

برای رسیدن به این منظور، یک رابط کاربری شامل جعبه‌ابزاری برای ساخت وب‌سایت و ابزارهای تعامل با بلاک چین، در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌گیرد. به این رویکرد «سیستم عاملی برای بلاک چین» (an operating system for blockchain) گفته می‌شود. در گذشته، شبکه Steem نیز به همین صورت، ارتباط با بلاک چین را از دید کاربران پنهان کرده بود. این شبکه خدماتی را در حوزه‌ی وبلاگ‌نویسی غیرمتمرکز به کاربران ارائه می‌کند.

موارد استفاده (Use cases)

گفتیم که بلاک چین ایاس برای پیام‌رسانی با کارایی بالا و با منطق تجاری در نظر گرفته شده است. موارد رایج استفاده از این شبکه شامل زنجیره تامین، مدیریت منابع، پیام‌رسانی کاربران مانند رسانه‌های اجتماعی، صدور و تجارت دارایی، حساب‌داری حواله‌ها و بازی می‌شوند. برای مثال، یکی از موارد استفاده از ایاس، می‌تواند «اوبر» (Uber) باشد. اوبر یک سرویس اشتراک تاکسی شخصی بر اساس تعیین استانداردهای رفتاری برای راننده و مسافر است. به‌این‌ترتیب، اگر رانندگان و مسافران بخشی از جامعه ایاس بودند، با استفاده از قراردادهای هوشمند با یکدیگر تعامل برقرار می‌کردند و نظارت شخص ثالث از بین می‌رفت. این رویکرد برای هر دو گروه مفید بود و مدل حاکمیتی پروژه نیز باعث بهبود فرایندها می‌شد. در نتیجه، ایاس می‌توانست امکانات زیر را برای اوبر فراهم کند:

• قراردادهای هوشمند دوجانبه

• ردیابی مسافران در بازار

• ردیابی خودروهای موجود

• یافتن چالش‌ها

• مذاکره برای یک قرارداد

• کنترل فرایند اجرا

• تسویه حساب

• قیمت‌گذاری

• ردیابی اجتماعی

بنابراین، هنگامی که کاربران به‌عنوان یک جامعه، تحت یک قانون اساسی، به یکدیگر متصل می شوند، می‌دانند که حقوق، تعهدات و قوانین مابین طرفین بر اساس چه استانداردهایی شکل گرفته‌اند. این قوانین به بهبود حل اختلاف بین طرفین نیز کمک می‌کنند. علاوه‌بر آن، امنیت بالای شبکه حس اطمینان را در کاربران ایجاد خواهد کرد.

سخن پایانی

ایاس (EOS) یک پلتفرم غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین است که با هدف پشتیبانی از نرم‌افزارهای غیرمتمرکز (dApps) تجاری به بازار آمد. این شبکه از فناوری‌های روز دنیا استفاده کرده تا ایجاد و مدیریت چنین نرم‌افزارهایی را برای توسعه‌دهندگان ساده‌سازی کند. به‌این‌ترتیب، کسب‌و‌کارهای مختلف می‌توانند این شبکه را با جامعه‌ی خود ادغام کنند و از مزایای آن بهره‌مند شوند. به‌خاطر همین، در این مقاله، وایت پیپر ایاس را با زبان ساده توضیح دادیم، تا با این پروژه بیشتر آشنا شوید. آشنایی با جنبه‌های فنی این شبکه به شما کمک می‌کند که به ارزش آن پی ببرید و آینده‌ی ارز دیجیتال EOS را به‌خوبی پیش‌بینی کنید.