هرکسی که میخواهد ارز دیجیتالی را بشناسد و یا روی آن سرمایهگذاری کند، در اولین قدم باید وایت‌پیپر (Whitepaper) آن را مطالعه و بررسی کند. وایت‌پیپر بیان‌کنندۀ هدف پیدایش و نقشۀ راه هر ارزی است. به همین خاطر قطعاً وایت‌پیپر اتریوم (Ethereum) که دومین ارز مشهور دنیا بعد از بیتکوین است، بسیار اهمیت دارد.
اتریوم که مانند بسیاری از پروژه‌های نرم افزاری متن باز و مبتنی بر جامعه، از زمان عرضه‌ی خود تکامل یافته است، سیستمی مبتنی بر فناوری بلاکچین، زبان برنامه‌نویسی و همچنین یک سیستم پرداخت مخصوص به خود را دارد.
با مطالعۀ این متن شما می‌توانید درک کنید که اتریوم چیست و چه ارزشی دارد. این مسئله به شما کمک می‌کند، که با مقایسۀ قیمت اتریوم با ارزش واقعی آن، بتوانید آینده اتریوم را پیش‌بینی کنید. به همین خاطر ما در این مقاله می‌خواهیم این وایت‌پیپر را به‌دقت بررسی کنیم، تا با تحلیل اتریوم، هرکسی که میخواهد به خرید اتریوم اقدام کند، بتواند بهترین تصمیم را بگیرد.
وایت پیپر چیست؟
برای داشتن درک درست بهتر است اول به این سوال پاسخ دهیم که "وایت پیپر اتریوم چیست و چه کار‌کردی دارد"؟
به زبان ساده وایت پیپر اتریوم (Etherium WhitePaper) همه‌ی مواردی است که باید درباره‌ی اتریوم دانست. در واقع این مستند نمونه‌ی کاملی از اطلاعاتی است که درباره‌ی اتریوم وجود دارد. وایت پیپر هر شبکه توسط بنیان‌گذار آن نوشته می‌شود تا نمایی کلی از شبکه یا پروژه را در اختیار سرمایهگذاران قرار دهد. جالب است بدانید وایت پیپرها نزدیک به صد سال است که ظهور کرده‌اند و تنها به حوزه ارزهای دیجیتال محدود نیستند. می‌شود این سند را محصولی از دولت بریتانیای کبیر دانست که در آن مجموعه‌ای از تصمیمات عمومی را که توسط آژانس‌های مختلف دولتی در زمان‌های قدیم گرفته شده بود ارائه می‌کرد تا مردم بتوانند آنها را بهتر درک کنند.
امروزه وایت پیپر یک ابزار مارکتینگ و بازاریابی است که برای متقاعد کردن و تاثیر گذاشتن روی تصمیم‌گیرندگان و سرمایهگذاران یک پروژه منتشر می‌شود. منظور از وایت پیپر و استفاده از کلمه White (سپید) به این معنی است که تمام مردم می‌توانند از این سند استفاده کنند و سندی است که در اختیار همگان قرار دارد. دولت بریتانیا از اولین وایت پیپر به عنوان یک محصول آموزشی رونمایی کرده بود و امروزه نیز این مستندات همان ماهیت قبلی خود را دارد و در رابطه با یک پروژه به خواننده آموزش‌های لازم را در خصوص ماهیت آن ارائه میدهد. در ادامه وایت پیپر اتریوم را بررسی خواهیم کرد تا با بررسی بخش‌های مختلف آن، درک درستی از شبکه اتریوم پیدا کنیم.
مقدمۀ وایت‌پیپر اتریوم
تحلیل اتریوم و وایت‌پیپر این ارز را با مقدمۀ آن آغاز می‌کنیم. در این بخش گفته شده این متن در سال 2014 و پیش از تأسیس اتریوم (Ethereum) توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) نوشته شده است. بلاکچین اتریوم یک سال بعد و در سال 2015 ایجاد می‌شود. این ارز مانند بسیاری از ارزهای دیگر منبع‌باز است و کاربرانش آن را اداره می‌کنند. به همین خاطر با مرور زمان و بر اساس نیازهای جامعۀ مخاطبان، بارها به‌روزرسانی اتریوم را شاهد بوده‌ایم؛ اما تیم مدیریت اتریوم همچنان به این متن ایمان دارد و به آن پایبند است.
در این بخش از وایت‌پیپر خوب است به این مسئله اشاره کنیم، که به‌روزرسانی اتریوم دستاوردهای مهمی را برای این شبکه داشته است. دو مورد مهم آن شامل موارد زیر است:
- استفاده از لایه دوم اتریوم: این لایه به توسعه‌دهندگان اجازه میدهد، تا با ایجاد قرارداد هوشمند اتریوم، نرم‌افزارهای غیرمتمرکزی را راه‌اندازی کنند.
- الگوریتم اثبات سهام اتریوم: این ارز هم مانند بیتکوین برای رسیدن به اجماع و تأیید تراکنش‌ها از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می‌کرد، اما مدتی است که مدیران آن روش اثبات سهام (PoS) را هم اضافه کرده‌اند، تا هم در مصرف انرژی صرفه‌جویی شود و هم از مزایای این روش استفاده کنند.
یک قرارداد هوشمند نسل بعدی و نرم‌افزاری غیرمتمرکز
در این بخش از وایت‌پیپر اتریوم ابتدا دربارۀ پیدایش بیتکوین صحبت کرده و سپس به سراغ قرارداد هوشمند اتریوم و نرم‌افزارهای غیرمتمرکز می‌رود. راه‌اندازی بیتکوین توسط ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakomoto) در سال 2009 به‌عنوان انقلابی در امور مالی و وضعیت پول در جهان، مورد ستایش قرار گرفت. بیت کوین اولین نمونه از دارایی دیجیتالی بود، که دو خاصیت زیر را داشت:
- هیچ پشتوانۀ اقتصادی‌ای نداشت.
- توسط هیچ شخصی اداره نمی‌شد.
با این حال مهم‌ترین خصوصیت بیت کوین استفاده از بلاکچین برای ذخیرۀ اطلاعات در زنجیرۀ بلوکی بود. این مسئله باعث شد، که بلاک چین کاربردهای مختلفی داشته باشد و آن را جایگزینی برای ارزهای فیات (پول‌های رایج کشورها) معرفی کند. دو راهکار مهم بلاکچین‌ها برای استفاده به‌جای امور مالی سنتی، قراردادهای هوشمند و نرم‌افزارهای غیرمتمرکز (DApps) هستند.
در پاسخ به این سوال که اتریوم چیست؟ باید بگوییم که در واقع اتریوم بلاکچینی است، که به کاربران اجازه میدهد با استفاده از قرارداد هوشمند اتریوم نرم‌افزارهای غیرمتمرکز را راه‌اندازی کنند. همچنین آنها می‌توانند با استفاده از بلاکچین اتریوم ارزهای دیجیتال خود را توسعه داده و مبادله کنند.
مقدمه‌ای بر بیتکوین و مفاهیم موجود
وایت‌پیپر اتریوم در ادامه به‌سراغ تاریخ و هدف ایجاد ارزهای دیجیتال می‌رود و به چشم‌اندازهای آن می‌پردازد:
تاریخچه
مفهوم ارزهای دیجیتال و همین‌طور برنامه‌های کاربردی جایگزین برای سازمان‌های سنتی، از دهه‌ها پیش مطرح شده است. در دهۀ 1980 پروتکل‌های پول نقد الکترونیکی ناشناس بر اساس نوعی از رمزنگاری قوی طراحی می‌شدند؛ اما این پول‌ها به‌خاطر اینکه به شخص ثالثی وابسته بودند و توسط فردی اداره می‌شدند، مورد استقبال قرار نگرفتند.
در سال 1988 یک دانشمند و مهندس کامپیوتر به نام «وی دای» (Dai We) یک سیستم نقدی الکترونیک را مطرح کرد، که B-money نام داشت. این سیستم هم شباهت‌های زیادی به ارزهای دیجیتال داشت، خصوصاً برای اینکه از حل توابع و مکانیزم اجماع استفاده می‌کرد؛ اما در برابر مکانیزم اجماع غیرمتمرکزی که بیتکوین مطرح کرد، ناچیز بود.
در سال 2005 «هال فینی» (Hal Finney) مفهوم «اثبات کار قابل استفادۀ مجدد» را مطرح کرد؛ اما او هم از ایده فاصله گرفت و به موفقیتی نرسید. برای اولین بار در سال 2009 ساتوشی ناکاموتو موفق شد، ایدۀ یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز را به ثمر برساند. این ارز توسط رمزنگاری با یک تابع ریاضی سراسری و مکانیزم اجماع مدیریت می‌شود، که به آن الگوریتم اثبات کار (PoW) می‌گویند.
مکانیزم اثبات کار پیشرفت مهمی محسوب می‌شد، چون‌که دو مشکل اساسی را حل می‌کرد:
- یک الگوریتم سراسری و ساده را بیان می‌کرد. در این الگوریتم گره‌های مختلف می‌توانستند در کار تولید بلوک‌های جدید شرکت کنند و اطلاعات جدید را به ثبت برسانند.
- باعث شد که گره‌ها بتوانند بر سر اطلاعات خاصی توافق کنند، به اجماع برسند و از حملات سایبری هم جلوگیری می‌کرد.
در مکانیزم اجماع اعتبار و وزن هر گره، با کاری که برای حل‌کردن تابع ریاضی انجام میدهد، مشخص می‌شود. نکتۀ قابل‌توجه دیگر این است، که افراد برای مشارکت در الگوریتم اثبات کار، یعنی برای استخراج بیتکوین، نیاز به کسب مجوز و یا ثبت‌نام ندارند. از طرفی روش اثبات کار اتریوم هم به همین صورت انجام می‌شود و به آن استخراج اتریوم می‌گویند.
از همان زمان مکانیزم جایگزینی برای اثبات کار، به‌عنوان الگوریتم اثبات سهام (PoS) هم مطرح شد. این الگوریتم روش جدیدی را ارائه کرد و وزن هر گره را بر اساس میزان دارایی‌هایش در نظر می‌گرفت. بنابراین هر دو روش می‌توانند به‌عنوان ستون‌فقرات یک بلاکچین عمل کنند. مدیران اتریوم هم از ابتدا به‌دنبال روش اثبات سهام بودند. اگرچه در ابتدا نتوانستند از آن استفاده کنند، اما مدتی است که این روش را به روش اثبات کار اضافه کرده‌اند.
بلاکچین بیتکوین چگونه کار می‌کند؟
در این بخش از وایت‌پیپر اتریوم، به‌طور مفصل و با جزئیات دربارۀ تابع ریاضی (Hash) بیتکوین صحبت می‌کند. افراد می‌توانند با اتصال سخت‌افزارهای کامپیوتری‌شان به شبکۀ بیتکوین، این تابع را حل کنند. در واقع با این کار این افراد در کار تشکیل بلوک‌های جدید شرکت می‌کنند و بابت این کار پاداش می‌گیرند. به این کار استخراج یا ماینینگ می‌گویند.
استخراج
در اینجا توضیح میدهد، که بیتکوین هر استخراج‌کننده را به‌عنوان یک اعتبارسنج در نظر می‌گیرد. اعتبارسنج‌ها با ایجاد بلوک‌های جدید در مکانیزم اجماع مشارکت می‌کنند و باعث می‌شوند که اطلاعات در خانه‌های بلاکچین ثبت و ذخیره شود. این مکانیزم باعث می‌شود که اگر تعداد مشخصی از اعتبارسنج‌ها صحت اطلاعاتی را تایید کنند، این اطلاعات در تمام گره‌ها به‌طور یکسان ثبت شود.
درخت مرکل
درخت مرکل (Merkle Tree) یا درخت هش (Hash Tree) نموداری درختی است، که در بیتکوین و بلاکچین اتریوم به‌کار می‌رود. برگ‌های این درخت، هرکدام یک تابع هش هستند. در واقع این درخت مجموعه‌ای از اطلاعات مربوط به تراکنش‌های بلاکچین اتریوم و بیتکوین را در خود خلاصه می‌کند. در این درخت، برگ‌ها یا هش‌های پایینی با هم ترکیب می‌شوند و هش بالایی را می‌سازند. این درخت باعث یکپارچه‌سازی اطلاعات در هنگام انجام الگوریتم اثبات کار اتریوم و بیتکوین می‌شود. در نتیجه افرادی که در ماینینگ اتریوم و بیتکوین مشارکت دارند، نیازی نیست که همۀ اطلاعات را دانلود کنند، بلکه درخت مرکل خلاصه‌ای از تراکنش‌ها را در اختیارشان می‌گذارد.
چگونگی پیدایش بلاکچین و راهکارهای جایگزین
وایت‌پیپر ارز دیجیتال اتریوم در این مرحله به سراغ چگونگی پیدایش بلاکچین می‌رود. ایدۀ استفاده از بلاکچین هم سابقه‌ای طولانی دارد. در سال 2005 «نیک سابو» (Nick Szabo) مفهومی را با عنوان «عناوین ملک امن با اختیار مالک» (Secure Property Titles With Owner Authority) مطرح کرد. این سیستم شباهت زیادی به بلاکچین داشت و برای ذخیرۀ اطلاعات مربوط به مالکان زمین‌ها استفاده می‌شد. این سیستم بسیار استادانه طراحی شده بود و اطلاعات گسترده‌ای را دربارۀ مالکان ذخیره می‌کرد.
با این حال پس از پیدایش بیتکون بود، که برنامه‌های کاربردی به‌طور گسترده‌ای از بلاکچین استفاده کردند. از طرفی پلتفرم‌های دیگری آمدند تا بتوانند جایگزینی برای بلاکچین بیتکوین باشند. برخی از آنها عبارتند از:
- Namecoin
- Colored Coins
- Metacoins
نیم‌کوین چیست؟
نیم‌کوین (Namecoin) در سال 2010 و با هدف ایجاد پایگاه اطلاعاتی‌ای غیرمتمرکز ایجاد شد. این ارز دیجیتال بعد از بیتکوین دومین ارز رمزنگاری شده بود. در ارزهای دیجیتالی مثل بیتکوین هر خانۀ بلاکچین با یک هش مشخص می‌شود و هیچ شخصی نمی‌تواند نام کاربری متفاوتی برای خودش داشته باشد. در حالی که اگر کسی بخواهد یک نام کاربری داشته باشد، ممکن است شخص دیگری هم از همان نام برای جعل عنوان او استفاده کند. تنها راه‌حل این مشکل این است، که امکان ثبت‌کردن یک نام، فقط برای یک نفر وجود داشته باشد. به همین خاطر نیم‌کوین، تأسیس شد تا اولین پایگاه اطلاعاتی ثبت «نام» باشد.
کالرد کوین چیست؟
کالرد کوین یا سکه‌های رنگی (Colored Coins) پروتکلی است، که به مردم اجازه میدهد تا کوین‌های شخصی خود را بسازند. این پروتکل برای ایجاد ارزهای جدید از بلاکچین بیتکوین استفاده می‌کند. کالرد کوین به هر ارز دیجیتال یک رنگ اختصاص میدهد؛ و آنها و تراکنش‌هایشان را بر اساس همین رنگ‌ها شناسایی می‌کند.
متاکوینز چیست؟
ایدۀ اصلی متاکوینز (Metacoins) این است، که از تراکنش‌های بیتکوین برای تأیید تراکنش‌های خودش استفاده کند. این پلتفرم به کاربران اجازه میدهد که ارزهای اختصاصی خودشان را ایجاد کنند، اما به‌خاطر اینکه از روش اجماع بسیار ساده‌تری استفاده می‌کند، هزینه‌های آن نسبت به بیتکوین بسیار پایین‌تر است.
راهکارهای جایگزین چه کمکی می‌کنند؟
پس دیدیم که در حالت کلی دو رویکرد متفاوت برای رسیدن به اجماع و تشکیل الگوریتم‌های آن وجود داشت:
- ساختن یک شبکۀ مستقل
- کمک‌گرفتن از بلاکچین بیتکوین
ساختن یک شبکۀ مستقل پیچیدگی‌های خودش را دارد؛ و استفاده از بلاکچین بیتکوین هم باعث می‌شود که با محدودیت‌های این شبکه مواجه شوید. از طرفی برنامه‌هایی کاربردی که می‌خواهند از بلاکچین استفاده کنند روزبه‌روز زیادتر می‌شوند، اما اغلب این پروژه‌ها آن‌قدر جامع نیستند که بتوانند بلاکچین خودشان را تأسیس کنند.
اتریوم چیست؟
هدف اصلی بلاکچین اتریوم (Ethereum) ایجاد شبکه‌‌ای جایگزین است، که قراردادهای هوشمند را پشتیبانی می‌کند. بلاکچین اتریوم فضایی را فراهم می‌کند، که تعداد زیادی از نرم‌افزارهای غیرمتمرکز بتوانند از آن استفاده کنند. این شبکه مزایای زیر را در اختیار توسعه‌دهندگان می‌گذارد:
- راه‌اندازی و توسعۀ سریع
- ایجاد امنیت کامل
- امکان تعامل با نرم‌افزارهای دیگر
این امکانات با استفاده از لایه دوم اتریوم در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌گیرد. این افراد می‌توانند از لایه دوم اتریوم کمک بگیرند و برنامه‌های غیرمتمرکزی را راه‌اندازی کنند که تراکنش‌های متنوعی را پشتیبانی می‌کند.
در ادامه وایت‌پیپر اتریوم در چند بخش به‌صورت تخصصی در مورد کدنویسی و عملکرد قرارداد هوشمند اتریوم صحبت می‌کند.
استخراج اتریوم به چه‌شکل است؟
بلاکچین اتریوم شباهت بسیار زیادی به بیتکوین دارد. تفاوت اصلی این دو شبکه در این است، که اتریوم در هر بلوک یکی کپی از لیست تراکنش‌ها و آخرین وضعیت آنها را ذخیره می‌کند. علاوه بر آن، بلاکچین اتریوم شمارۀ بلوک را هم کپی‌برداری کرده و ثبت می‌کند. الگوریتم اصلی اعتبارسنجی در بلاکچین اتریوم به این صورت است:
- اطلاعات بلوک قبلی را بررسی و اعتبارسنجی می‌کند.
- تأیید بلوک قبلی را برای بلوک جدید می‌گیرد.
- بررسی می‌کند که تمام اطلاعات مربوط به بلوک صحیح باشد و بهدرستی ثبت شود.
- دقت می‌کند که الگوریتم اثبات کار بهدرستی انجام شده باشد.
این کار باعث می‌شود که اطلاعات فقط یکبار در همۀ گره‌ها ثبت شوند و یکتا باشند. از طرفی چون در بلاکچین اتریوم اطلاعات فقط یکبار بررسی می‌شوند، باعث می‌شود که مقیاس‌پذیری اتریوم بسیار بهتر شده و سرعت اعتبارسنجی بسیار بالا می‌رود. در نتیجه استخراج اتریوم با سرعت بیشتری انجام می‌شود و کاربرانی که در ماینینگ شرکت می‌کنند می‌توانند پاداش بلاک اتریوم بیشتری دریافت کنند.
نرم‌افزارهای کاربردی چگونه از اتریوم استفاده می‌کنند؟
در حالت کلی سه نوع برنامه از لایه دوم اتریوم استفاده می‌کنند:
- نرم‌افزارهای مالی: این نرم‌افزارها امکانات مالی مختلفی را با استفاده از قراردادهای هوشمند در اختیار کاربران خود می‌گذارند. این موارد میتواند شامل ارزهای فرعی، خدمات مالی، قراردادهای کاهش‌دهندۀ ریسک، کیف‌پول‌های ارز دیجیتال و ... باشد.
- نرم‌افزارهای نیمه‌مالی: این نرم‌افزارها از خدمات مالی استفاده می‌کنند، اما امور مالی در اولویت آنها قرار ندارد.
- نرم‌افزارهای غیرمالی: این نرم‌افزارها با استفاده از لایه دوم اتریوم اطلاعات خود را پردازش و ذخیره می‌کنند، اما هیچ استفادۀ مالی‌ای از شبکه ندارند.
سیستم توکن‌سازی روی اتریوم چگونه است؟
توکن‌هایی که روی اتریوم ایجاد می‌شوند، کاربردهای مختلفی دارند:
- استیبل‌کوین اتریوم، توکن‌های فرعی‌ای هستند که قیمتی معادل دلار، یورو، طلا و ... دارند.
- به‌عنوان سهام شرکت‌ها استفاده می‌شوند.
- مانند کوپن عمل می‌کنند.
راه‌اندازی این توکن‌ها در بلاکچین اتریوم بسیار آسان است و توسعه‌دهندگان می‌توانند به‌راحتی و تنها با چند تغییر کدنویسی آنها را ایجاد کنند. از نظر تئوری توکن‌هایی که با استفاده از بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند، نسبت به آن‌هایی که از بیتکوین استفاده می‌کنند، برتری‌هایی دارند. برای مثال می‌توان با آنها کارمزد تراکنش‌های مربوط به همان ارز را پرداخت کرد.
کاربرد ارزهای فرعی اتریوم در امور مالی چیست؟
ارزها و قراردادهای هوشمندی که با استفاده از پروژه لایه دوم اتریوم ایجاد می‌شوند، بیشترین کاربردشان در امور مالی است. باید به این نکته توجه داشت که کدنویسی قرارداد هوشمند اتریوم بسیار ساده انجام می‌شود و کار را برای توسعه‌دهندگان آسان می‌کند. در ادامۀ وایت‌پیپر اتریوم توضیح میدهد که این قراردادها به چه نوع کدنویسی‌ای نیاز دارند، تا بتوانند عملکرد مستقل خودشان را داشته باشند و به قیمت اتریوم وابسته نشوند.
فضای ذخیره‌سازی اتریوم چگونه است؟
در سال‌های اخیر امکانات متفاوتی فراهم شده است، تا افراد بتوانند فایل‌های خود را فضای ابری ذخیره کنند. یکی از پرکاربردترین آنها دراپ‌باکس (Dropbox) است. این پلتفرم‌ها به کاربران کمک می‌کنند، تا فایل‌های هارددیسک‌شان را به‌صورت آنلاین ذخیره کنند، و در نتیجه فضای کمتری از کامپیوترشان اشغال شود. یکی از مشکلات اصلی این پلتفرم‌های متمرکز این است، که اگر نیاز به فضای بیشتری داشته باشید، باید هزینه‌های بسیار بالایی پرداخت کنید.
بنابراین بلاکچین اتریوم برای حل این مشکل هم از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند. این شبکه باعث شده است، تا یک فضای ذخیره‌سازی غیرمتمرکز ایجاد شود. در این اکوسیستم کاربران می‌توانند فضای هارددیسک خود را در اختیار شبکه بگذارند، تا قراردادهای هوشمند در آنها ذخیره شوند. بلاکچین اتریوم بابت این کار، به کاربران پاداش پرداخت می‌کند.
اتریوم چه کمکی به سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) می‌کند؟
این سازمان‌ها، نهادهایی هستند، که مانند ارزهای دیجیتال هیچ هستۀ مرکزی مدیریتی‌ای ندارند و توسط کاربرانشان اداره می‌شوند. به همین به‌خاطر این سازمان‌ها برای غیرمتمرکز شدن مجبورند، که از فناوری بلاکچین استفاده کنند. افرادی که می‌خواهند چنین سازمان‌هایی را تأسیس کنند، به‌راحتی و با استفاده از قرارداد هوشمند اتریوم می‌توانند این کار را انجام دهند. در نتیجه کاربران این سازمان‌ها با کمک ارزهای دیجیتال در مسائل حاکمیتی آن شرکت می‌کنند. هر شخصی که توکن اختصاصی این سازمان‌ها را داشته باشد، میتواند با شرکت در نظرسنجی‌ها برای صفر تا صد سازمان تصمیم بگیرد.
کاربرد اتریوم در نرم‌افزارهای دیگر چیست؟
طیف گسترده‌ای از نرم‌افزارهای غیرمتمرکز می‌توانند از بلاکچین اتریوم استفاده کنند:
- کیف پول اتریوم: توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از قراداد هوشمند اتریوم، نرم‌افزارهای غیرمتمرکزی را راه‌اندازی کنند، که مانند کیف پول عمل می‌کند. از طرفی کیف‌پول‌هایی هم که از چندین شبکه استفاده می‌کنند، می‌توانند با اتصال به بلاکچین اتریوم، ارزهایی را که روی این شبکه راه‌اندازی شده‌اند، پوشش دهند.
- بیمۀ محصولات زراعی: توسعه‌دهندگان با راه‌اندازی نرم‌افزارهای غیرمتمرکز می‌توانند محصولات زراعی کشاورزان را بیمه کنند، تا در برابر خطرات احتمالی ایمن بمانند.
- ضمانت‌نامه چندامضایی هوشمند: بلاکچین اتریوم به شرکت‌ها و افراد کمک می‌کند، تا با استفاده قرارداد هوشمند اتریوم، ضمانت‌نامه‌هایی را ایجاد کنند، که تنها با امضای همۀ طرفین قرارداد معتبر باشد.
- محاسبات ابری: این یک روش محاسباتی است، که شرکت‌ها و افراد برای انجام محاسباتی با حجم بالا، از فضای ابری استفاده می‌کنند. بلاکچین اتریوم با استفاده از فضای هارددیسکی که کاربران در اختیارش گذاشته‌اند، امکان انجام محاسبات ابری را فراهم کرده است.
- پیش‌بینی و تحلیل: برخی توسعه‌دهندگان با استفاده از بلاکچین اتریوم، نرم‌افزارهایی را طراحی می‌کنند، که به کاربران کمک می‌کند، تا بتوانند بازارهای مالی را تحلیل کنند.
- بازارهای غیرمتمرکز: یکی از مهم‌ترین کاربردهای قرارداد هوشمند اتریوم، راه‌اندازی پلتفرم‌ها و صرافی‌هایی است که خدمات مالی و تجاری گوناگونی را به کاربرانشان ارائه می‌کنند.
کارمزدهای اتریوم چقدر است؟
هزینه گس فی اتریوم یا کارمزد تراکنش‌های این بلاکچین، به‌خاطر دانلود اطلاعات و پردازش آن توسط گره‌ها، دریافت می‌شود. در واقع هزینۀ کارمزد شبکه، به افرادی تعلق می‌گیرد که در ماینینگ اتریوم مشارکت دارند. پلتفرم‌های مختلف، ممکن است هزینه‌های متفاوتی را برای تراکنش‌هایشان در نظر بگیرند، اما تمام این کارمزدها باید با توکن‌هایی پرداخت شود، که در بلاکچین اتریوم ایجاد شده‌اند.
استخراج اتریوم با بیتکوین چه تفاوتی دارد؟
استخراج بیتکوین از الگوریتمی پیروی می‌کند، که با گذشت سال‌ها استخراج را دشوار می‌کند. در نتیجه مدام کار برای استخراج‌کنندگان سخت‌تر می‌شود. این مسئله باعث می‌شود که فقط افراد متمول بتوانند در کار ماینینگ بیتکوین شرکت کنند؛ و در نتیجه این عمل دیگر غیرمتمرکز به حساب نمی‌آید.
در استخراج اتریوم، ماینرها داده‌ها را به‌صورت تصادفی دریافت می‌کنند. در نتیجه این مسئله باعث می‌شود، که آنها نیاز به دانلود کل اطلاعات بلاکچین نداشته باشند. در نتیجه ماینینگ اتریوم بسیار راحت‌تر می‌شود و برای همه امکان‌پذیر است.
مقیاس‌پذیری اتریوم چگونه است؟
منظور از مقیاس‌پذیری، تعداد تراکنش‌هایی است، که یک شبکه میتواند در یک ثانیه پشتیبانی کند. از آنجایی که بلاکچین اتریوم، مانند بیتکوین، از روش اثبات کار استفاده می‌کند، مقیاس‌پذیری برای هر دو شبکه به یک مشکل تبدیل شده است. اما مقیاس‌پذیری اتریوم نسبت به بیتکوین وضعیت بهتری دارد. همان‌طور که گفتیم در بلاکچین اتریوم، استخراج راحت‌تر است، در نتیجه با انجام اعتبارسنجی بیشتر در واحد زمان، تعداد تراکنش‌های زیادتری را هم میتواند پشتیبانی کند.
سخن پایانی
پروتکل اتریوم در ابتدا به‌عنوان یک ارز دیجیتال پیشرفته معرفی شد که کاربردهای گوناگونی در امور مالی داشت. اما در نهایت با استفاده از قرارداد هوشمند اتریوم و زبان‌های برنامه‌نویسی، این امکان را پیدا کرد که بستری را برای راه‌اندازی نرم‌افزارهای غیرمتمرکز فراهم کند. بنابراین اتریوم بسیار فراتر از یک ارز دیجیتال است و امکانات گسترده‌ای را در اختیار پلتفرم‌های غیرمتمرکز می‌گذارد.
